Istakozun Günlüğü – KORKUNUN SESSİZLİĞİ

Recai ÇEVİK

Herkes korkuyor.
YA BAŞIMA BİR ŞEY
GELİRSE….
Ressam korkuyor, karikatürist çizemiyor, yazar yazamıyor, medya çarpık, şamatacı, bir komedi sunuyor, Bilge kişi tatilde, düşünür ne düşünüyorsa….
YA BAŞIMA BİR ŞEY
GELİRSE…

******

Eğer bir toplum düzeninde,
Sıradan bir insan bile korkuyu hissediyorsa, bilgi ve gerçeği gösterme sorumlusu, dillendirme sorumlusu Bilge insanlar korkuyorsa, düşünce üretemiyorsa, o toplum düzeninde, insanların, mutluluk, güzellik, çağdaşlık, iyilik, refah, Özgürlük, hukuk, adalet…gibi güzel kelime ve duygularla tanışması, yaşaması olası mı?
YA BAŞIMA BİR ŞEY
GELİRSE….
Korkunun ezdiği insanların ortak düşünce ve duygusu olan bu cümle, aslında ne korkunç, ne zavallı, ne tiksindirici bir düşüncedir insan olan için.
Böyle bir yokedici duygu içinde yaşamak ne kötü.

******

YA BAŞIMA BİR ŞEY
GELİRSE…
Her an bir korkunun doğduğu, korkunun korku doğurduğu bir toplumsal düzende, sevgi doğar mı, sevgi yaşar mı, heves doğar mı, her güzel şeyi doğuran merak duygusu yerleşir mi toplumda, güzellik doğar mı, toplumu vareden, yaşatan o güzelim paylaşım duygusu oluşur mu?
Sevinci ve kederi birlikte yaşayan insanlar topluluğu olur mu o topluluk, o devlet?
BİR BÜYÜK GÖZALTINDA birbirinden ürken, korkan insanların yalnızlık, çaresizlik, sevgisizlik çırpınışları…
Düşünce seyranının o güzelliğinden nasipsiz zavallı, çıplak, savunmasız bir toplum….
YA BAŞIMA BİR ŞEY
GELİRSE….