Pardayan – Sermed ÇINAR

HER 5 SENEDE BİR

Geriye dönüp baktığımda, ‘Her Beş Senede Bir’in, oynanan film senaryosu aynı. Her beş sene aynı filmi defalarca izledim, dersiniz ki belgesel mi! Neyi mi izledim ! elbette belediye seçimleri filmini, senaryo aynı, sadece oynayanlar değişiyor.
Benimkisi, işin siyasi yönüne bulaşmadan, filmi özetlemek. Filmde her zaman olduğu gibi bir esas oğlan var, ne yazık ki bu filmde esas kadın sayısı çok daha az, halbuki bence bayanlar renk katardı, her neyse, ama başrol oyuncusunun peşinden koşturan figüran kitlesinde çoluk çocuk, erkek, kadın, yaşlı, genç, velhasılı herkes var, kadro kalabalık.
Başrol oyuncusu, genelinde, bir isim olmak, herkes tarafından tanınmak, meşhur olmak, ne diyeyim, kendisinin bir değer olduğunun herkesçe kabul görmesi için, aday olup, yaşadığı yerdeki insanlara da faydalı olmak gibi düşüncelerle rolü kapıp, bu işe gönül vermenin keyif ve gururunu yaşamak için yola çıkan oyuncu. Gelelim figüranlara, akraba-i taallukattan olanlar, filmin başrol oyuncusu bizim sülaleden sadece destek verelim diyenler ve büyük bir bölümü de biz de bu filimde figüranlığın dışında ciddi bir rol kapar mıyız diye, gece gündüz koşturan, bağıran, slogan atan, araba konvoylarına katılan, yaya katılan, figüranlar.
Bu arada, bu koşuşturmanın, keyfi de yaşanıyor, evde pinekleyeceğime, hayatıma bir renk gelir, davul zurna eşliğinde, monoton hayatımı bir etkinlikle çeşitlendireyim düşüncesiyle gece gündüz sokaklarda film çevirenler de var. Tabi bu işin güzel bir parçası ama ardında yatan asıl gerçek, bu hizmetimin karşılığında hayat standardımı yükseltip, sağlam emekliliğe yönelik bir iş şansım olabilir mi ana fikri var. Bence bu düşünce elbette yanlış değil. Bu fırsat beş senede bir geliyor, yakaladın, yakaladın, yoksa beş sene daha beklemen gerekecek; filmde rol kapmak için uzun zaman, o zaman belki artık eskisi gibi role uygun durumda da olmayacaksın.
Bu arada filmde rol almak istemeyen, yedek oyuncular var, bunlar genelde esnaf ve filmin aksesuarlarını sağlayanlar, matbaacılar, reklamcılar, danışmanlar, çalgıcılar; bunlar beş seneyi beklemeyi bilenler. Bunların çok koşturmaya da gereksinimleri yok.
Dedim ya ben bu filmi çok izledim, artık başından sonunu da çok iyi biliyorum. Esas oğlanın film kadrosuna alacağı kişi sayısı kısıtlı, hem de çok kısıtlı, figüranların bu kadroya dahil olmak için yarışmaları gerekiyor, filmde kadrolu olanların da yerini sağlamlaştırması gerekiyor, sonuçta, rol kapamayanların umutla bir beş sene daha beklemeleri gerekiyor.
Bu filmde çok aksiyon var, başrolü kapmak için, figüran ve araç kapasitenizin diğerlerinden daha fazla olması gerekiyor. Gece gündüz konvoylarınızla, araç kornalarınızla herkesi rahatsız etmeniz gerekiyor, davul zurna muhakkak çalmanız gerekiyor, senaryo böyle yazılmış, neden böyle yazmışlar bunu da halen çözmüş değilim. Bence bir senaryo el kılavuzuna ihtiyaç var.
Heyhat! beyhude figanlar, beyhude eninler, bu filmin sonunu zaten herkes biliyor da, umut dünyası ne diyeyim. Hoş Kalın.