Istakozun Günlüğü – YAZMAK DEYİNCE

Recai ÇEVİK

Yazmak, benim için yemek yemek, dolaşmak, uyumak, kitap okumak… gibi sıradan bir uğraş.
Ama zor bir uğraş….

#########

Hele emekli olduktan, dünya işlerinden sıyrıldıktan sonra… Kitap dünyasının kıyısında gezerken, kitapların tam ortasına düşmek..
Her kitap bana yazı dünyasında bır patika açtı. Yürü, yürüyebildiğin kadar….
Sonu belli olmayan bir düşünce harmanında savruk dur, boş başak gibi.

########

Okudukça, bilgi açlığın arttı. İyi bir kitapsever oldum. Şimdi kitaplığımda biraraya getirmeye çalıştığım yüzlerce kitap.. Uğraşıp duruyorum işte. Ama başucu kitaplarım var ki, hep göz atıp duruyorum. Ah, o Motaigne Denemeler’i…

########

Odam darmadağınık…
Masam perişan…
Ortalık yazılmayı bekleyen yazı notlarıyla dolu.
Bilgisayarım parmaklarımın sırrını bekliyor. Nereden başlasam, ah, bir başlasam. Bilincim yazı başlıkları ile dolu.
Yazmazsam, ne yapacağımı bilemiyorum. Bilincimi boşaltmalıyım.

########

Okumak ve yazmak…
Başka işim yok.
Bir karış toprağım, bir dikili ağacım yok.
Kitaplarım ve ben.
Yazının kutsallığına yaşamımı sürdürüyorum işte.